امروزه بیشتر کسانی که از سرطان جان سالم به در برده اند. دارای عمر طولانی تری دارند. این روند بر می گردد به تشخیص زود هنگام، و پیشرفت های پزشکی ، طبق تحقیقاتی که بر روی بیش از 900 بیمار سرطانی انجام گرفته ، محققین به بررسی افراد نجات یافته از سرطان پرداختند. که میانگین سنی آنها در زمان تکمیل پرسشنامه ها 71 سال بوده است. پرسشنامه ها مربوط به فعالیت بدنی آنها در سال 1988 ، یعنی حدود 6 سال بعد از تشخیص سرطان در آنها . در پرسشنامه ها نه تنها از ورزش ها و فعالیت تفریحی آنها سوال شده بود بلکه فعالیت های عمومی مانند پیاده روی و بالا رفتن از پله را نیز شامل می شد. این داده ها در سال 1993 به روز رسانی شدند. در طول پیگری ها که تا سال 2008 به طول انجامید، 777 مرگ در بین شرکت کنندگان به ثبت رسید که شامل 335 مرگ ناشی از سرطان و 190 مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی بوده است. محققین به منظور آنالیز داده ها، مردان را با توجه به میزان کیلوژول مصرف شده در طول فعالیت بدنی شان گروه بندی کردند و ارتباط بین این گروه ها و میزان مرگ و میر را مورد بررسی قرار دادند.
نتایج کاملا به ما این را نشان دادند که مردانی که ورزش جز اولویت های زندگیشان بوده ، احتمال مرگ شان در طول دوره پیگیری به حداقل رسیده بوده است ، مردانی که بیشترین کیلوژول را در هفته صرف فعالیت بدنی می کردند( بیش از 12600 کیلوژول – تقریباً 3009 کالری) در مقایسه با مردان با حداقل مصرف انرژی برای فعالیت بدنی (کمتر از 2100 کیلوژول در هفته)، احتمال مرگ و میر شان به هر علتی در طول دوره پیگیری 48% کمتر بوده است. به علاوه سطوح بالاتر فعالیت بدنی با میزان کمتر مرگ و میر ناشی از سرطان و بیماری قلبی عروقی مرتبط می شود.
نتایج به دست آمده حاکی از ارتباط بین داشتن فعالیت بدنی پس از تشخیص سرطان با زندگی طولانی تر و بهتر است، لذا ترویج فعالانه ورزش در میان این گروه از افراد پیشنهاد می شود. به عنوان مثال، پیاده روی سریع به مدت 30 دقیقه در 5 روز از هفته توصیه می شود.