ورزش مواد شیمیایی ضد درد را در بدن آزاد می کند این مواد شیمیایی هورمونهای آرام بخش درد، روحیه بخش و مسکن و خواب آور درونی خود بدن هستند. ورزش کشش و تنش های روحی شما را آرام کرده و استرس و نگرانی را در شما مرتفع می سازد.آرام بخش ها و مسکن ها حتی جلوی اشتها و اشتیاق شما به غذا را می گیرند. مواد شیمیایی اعصاب که در طی ورزش کردن ترشح می شوند نه تنها شخص نگران و مضطرب را آرام می سازد بلکه آنها شما را از افسردگی نیز نجات می دهند. مطالعات و تحقیقات نشان داده اند که علائم بیماری افسردگی در زنانی که مرتب ورزش می کنند مانند پیاده روی تند، بالا و پایین پریدن و دویدن، بلند کردن وزنه یا رقص ۳ تا ۴ بار در هفته به مدت ۸ الی ۱۰ هفته ، کاهش می یابد. روانشناسان اغلب برای مبارزه با افسردگیورزش را تجویز می کنند. این روش ارزان، فوائد و محاسن بسیاری بر روی فرد افسرده باقی می گذارد. 

چون ورزش جریان خون را به سمت مغز افزایش می دهد ، ورزش برای مغز و سر شما به اندازه بدن شما مفید می باشد. ورزش می تواند به تمرکز حواس شما و همچنین استراحت و آرامش مغز شما حتی در هنگام خواب کمک کند. 

شنا به همان اندازه  كه يوگا در ايجاد آرامش در ما تاثیرگذار خواهد بود تاثیرات مثبتی  را برای ما به همراه خواهد داشت. شنا به دلیل کشش و شل شدن مداوم عضلات همراه با تنفس عمیق تأثیر خوبی و  آرامش بخشی را برای ما به همراه خواهد داشت. بنابراین شنا را می‌توان یک ورزش مربوط به فکر و ذهن نیز محسوب کرد.

به جز فواید روحی و ماورای طبیعی شنا،شنا موجب بهتر شدن مغز  طی فرایندی به نام تولید سلولهای عصبی هیپوکامپ می‌شود كه در اين صورت مغز سلولهای از بین رفته بر اثر استرس را جایگزین می‌کند.

- ورزش رزمی ، طراوت و شادابی را به ارمغان آورده و افسردگی را از بین خواهد برد.

- ورزش رزمی، موجب احساس اعتماد به نفس ، احساس قدرت و تقویت اراده در ما می شود.

- ورزش رزمی باعث تقویت تمرکز فکر و افزایش دقت عمل می‌گردد.

- ورزش رزمی متعادل موجب داشتن احساس خوب و افزایش قدرت خلاقیت می‌گردد.

- ورزش رزمی، احساس آرامش و راحتی روح را افزایش داده و انسان را در مقابل فشارهای روانی و اضطراب مقاوم می‌کند.

- ورزش رزمی، موجب تقویت قوای ذهنی و حافظه می‌شود.

- با توجه به محاسن فوق‌الذکر افرادی که ورزش متعادلی دارند ، همیشه سالم هستند و در مقابل بیماری‌های مختلف، مقاومند ؛ در نتیجه غالباً در فعالیت‌های اجتماعی ، افرادی موفق هستند.

- ورزش رزمی،‌ موجب پیشگیری از خستگی زودرس شده و کارمندان ورزشکار هیچگاه با کسالت به ارباب رجوع پاسخ نمی‌دهند.

- افراد فعال ، توانایی خود را می‌شناسند و از آن حداکثر استفاده را می‌کنند.

- احتیاجات اولیه خود را برطرف می‌کنند و با شناخت واقعیات ، واقع بنیانه‌تر با مشکلات زندگی ، مقابله می‌نمایند.

- افراد فعال به دلیل اعتماد به خویش ، مسئولیت پذیرند ، از کسب تجربه لذت می‌برند و همیشه برای بهترین نتیجه تلاش می‌کنند.

- تربیت روح و روان در کنار تربیت بدنی موجب تقویت اراده شده و چنین شخصی هرگز به طرف اعتیاد نخواهد رفت.

حدود دو سوم افراد مبتلا به سر درد آن را از خانواده خود به ارث می‌برند. نوسان سطح هورمون می‌تواند نقش مهمی در این زمینه داشته باشد: میگرن در زمان بلوغ، در پسرها کمی بیشتر از دخترهاست، اما در میان زنان حدود دو تا سه برابر بیشتر از مردان است.  سردردهای میگرنی معمولاً در دوره بارداری کاهش می‌یابند. ساز و کار دقیق میگرن نا مشخص است. البته این باور وجود دارد که میگرن به دلیل نوعی اختلال در رگهای خونی و عصبی یه وجود آمده است. نظریه اولیه مربوط به افزایش قابلیت تحرک قشر مخ و کنترل ناهنجار یاخته‌های عصبی درد در عصب سه قلوی ساقه مغز می‌باشد.

اولین توصیه مدیریتی برای این نوع از سردردها استفاده ازمسکن هایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن است، و برای تهوع و پیشگیری از حمله استفاده از انتی امتیک توصیه می‌شود. داروهای تخصصی تر میگرن شامل تریپتانها یا ارگوتامینها هستند که آنها را می‌توان برای کسانی توصیه کرد که مسکن‌های ساده بر آنها تاثیر ندارند. در سراسر جهان بیش از 10% از مردم در برخی از برهه‌های زندگی دچار میگرن شده‌اند. 

همانطور که مي دانيد ميگرن نوعي سردرد است که برخي افراد را گرفتار مي کند. سر درد به صورت عود کننده و شديد بوده و اغلب موارد فرد را آزار مي دهد و فعاليتهاي معمول را مختل مي سازد. با ورزش و فعاليت مناسب مي توان اين وضعيت را بهتر کرد. 

يک برنامه ي ايروبيک ملايم، مي تواند تناوب حملات و شدت حمله هاي سردرد را کاهش دهد. در واقع، ورزش مداوم و شديد مي تواند منجر به تسريع روي دادن سردرد ميگرني شود به همين دليل بايد در انجام فعاليتها دقت و احتياط کنيد. همچنين نوع فعاليتي که مي کنيد بايد سنجيده و دقيق باشد تا فعاليت منجر به تشديد سردرد نگردد.

ورزش روزانه به عنوان يک عامل پيشگيري کننده محسوب مي شود. البته اين عامل در زمان بروز حمله ميگرن نمي تواند با درد رقابت کند و در اين زمان موثر نيست.

ورزش و فعاليت، تنش ها و فشارهايي که بر بدن وارد مي شود را از بين مي برد. همچنين گردش خون در بدن را تسهيل مي کند. هر دوي اينها تغييرات فيزيولوژيکي هستند که احتمال حمله هاي ميگرني را کاهش مي دهند. 

افرادي که از اين بيماري رنج مي برند و يک برنامه ي ايروبيک ملايم و منظم دارند، کاهش در تناوب حملات را ذکر مي کنند. به گفته ي اين افراد تکرار حملات به نصف کاهش مي يابد. البته وضعيت افراد مختلف با هم متفاوت است و چنانچه در انجام ورزشها با مشکلي مواجه شديد بايد ورزش را قطع کرده و از پزشک خود راهنمايي بخواهيد.

در اينجا تعدادي ورزش براي بهتر شدن ميگرن شما پيشنهاد شده است:

 -  قدم زدن يا دويدن به مدت 30 دقيقه در روز و حداقل سه بار در هفته. هنگامي که بدن شما طي چند ماه در اين وضعيت قرار بگيرد، با افزايش اکسيژن، مواد مغذي و افزايش توانايي فيزيکي، مي توانيد کاهش در حملات ميگرن را تجربه کنيد.

-   به ورزشي که به آن علاقه داريد بپردازيد مانند تنيس، بسکتبال،واليبال، بيس بال و يا فوتبال.

-  مي توانيد به ميزان پنج بار در هفته دوچرخه سواري کنيد.

زانو مفصلی‌است که از سه استخوان ران ، درشت نی و کشکک در ساختمان آن شرکت دارند .مفصل زانو به وسیله یک کپسول مفصلی، غشاء سینوویال حاوی مایع سینوویال ورباط ها احاطه می شود. مایع سینوویال باعث کاهش اصطکاک می گردد. و همچنین در تغذیه غضروف های مفصل نقش دارد. در مفصل زانو، انتهای استخوان ران با سر استخوان درشت نی (استخوان بزرگ تر ساق پا) کنار هم قرار می گیرند. دو برجستگی استخوانی در دو طرف انتهای استخوان ران وجود دارند که به آن‌ها  کندیل می گویند. این کندیل‌ها روی سطح فوقانی استخوان درشت نی قرار می گیرند. این سطح را  کفه درشت ‌نی می گویند. این کفه به دو قسمت بیرونی و درونی تقسیم می شود. درشت نی در شیار خاصی میان دو کندیل استخوان ران، می لغزد.

استخوان کوچک تر ساق پا (نازک نی)، وارد مفصل زانو نمی‌شود. این استخوان، مفصل کوچکی را تشکیل می دهد که آن را به یک طرف درشت نی وصل می کند. این مفصل چندان حرکتی ندارد. غضروف مفصلی، ماده‌ای است که انتهای استخوان‌ها در هر مفصل را می پوشانند. این ماده دراغلب مفاصل بزرگ تر حدود ۲/۵سانتی متر ضخامت دارد.این ماده،سفیدودرخشان است وقوامی لاستیکی دارد  غضروف مفصلی یک ماده لغزنده است که اجازه می دهد سطوح استخوانی بدون آسیب دیدن، روی هم بلغزند. کارکردغضروف مفصلی این است که ضربات وارده را جذب و یک سطح کاملاً صاف ایجاد کند تا حرکت استخوان‌ها آسان شود. تقریباً در هر نقطه ای از بدن که دو سطح استخوانی در مقابل هم حرکت می کنند، این غضروف مفصلی وجود دارد. در زانو غضروف مفصلی، انتهای استخوان ران، سر استخوان درشت نی و پشت استخوان کشکک را می پوشاند.

اگر می خواهید زانوانی قوی و محکم داشته باشید ، توصیه می کنیم این ورزش ها را انجام دهید.

محكم كردن زانو:

بنشینینید و پاها را مقابل خود دراز كنید ,زانوی خود را هر چه محكم تر راست كنید ,آن را به زمین فشار دهید و هم زمان پا را از مچ به سمت خود بكشید .زانو را تا پنج شماره راست نگه دارید,سپس آن را كاملا شل كنید (سه بار در روز هر بار 10مرتبه)

محكم كردن زانو در حالت ایستاده یا نشسته:

باید این تمرین را در فعالیت های روزمره خود بگنجانید .برای مثال هنگامی كه برای مدت طولانی نشسته اید به دفعات زانوی خود را راست كنید

محكم كردن زانو با حمایت پاشنه:

بنشینید و پاهای خود را دراز كنید .جسمی (مانند حوله ای? تا شده یا یك تكه چوب به ارتفاع پنج سانتی متر )را زیر پاشنه خود قرار دهید ,عضلات ران را سفت كنید و انگشتان را از مچ پا به سمت خود بكشید .تا ده بشمارید ,سپس عضلات را شل كنید و این تمرین را حداقل دو بار در روز و هر بار ده مرتبه انجام دهید .

بالا بردن پا در وضعیت كشیده :

بنشینید و پاها را راست كنید .درحالیكه زانو را در وضعیت كشیده قفل كرده اید ,پای آسیب دیده را بالا ببرید ,سپس تا نزدیكی زمین پایین بیاورید .این تمرین را به صورت متوالی و سریع ده بار انجام دهید و سعی كنید به سی برسانید.

بالا بردن پا با وزنه :

بنشینید و پاهای خود را راست كنید .وزنه ای روی مچ پا قراردهید ,پاها را در همان حالت راست بودن بالا ببرید سپس به آرامی پایین بیاورید.برای شروع, وزنه نباید از یك كیلوگرم بیشتر باشد وزنه را به تدریج سنگین تر كنید. مراقب باشید كه زانو در وضعیت كشیده باشد.تمرین را با 5بار شروع كنیدو به تدریج به 5سری ده تایی برسانید

چرخش مفصل ران:

بنشینید و مفصل های پاهای خود را راست كنید.در حالی كه زانو را در همان وضعیت كشیده قفل كرده اید پا را بالا ببرید و دایره هایی را با پای خود در فضا رسم كنید و آن را به سری های ده تایی برسانید این تمرین را با افزودن وزنه به مچ پا انجام دهید.

حركت الفبا:

بنشینید و پاهای خود را راست كنید ,در حالی كه زانو را صاف نگه داشته اید پا را بالا ببرید و بدون توقف حروف الفبا را در فضا بنویسید.وقتی این تمرین برایتان آسان شد,آن را با افزودن وزنه به مچ پا ادامه دهید.

 

بالا بردن پا در وضعیت نشسته :

بنشینید و پاها را راست كنید .در حالی كه زانو را در وضعیت كشیده قفل كرده اید پا را بالا ببرید به صورت عرضی آن را به یك سو ببرید و به آرامی به سمت مركز برگردانید و آن گاه به نرمی پایین بیاورید.این حركت را با هر پا 5 بار تكرار كنید و به تدریج به سه سری ده تایی برسانید,سپس این تمرین را با افزودن وزنه به مچ پا ادامه دهید.

دور كردن مفصل ران :

به پهلو بخوابید ,به نحوی كه پای آسیب دیده بالا قرار گیرد .زانو را راست نگه دارید و پا را از زانو بالا ببرید,تا سه بشمارید و سپس به آرامی پایین بیاورید.با 5 بار شروع كنید ,به تدریج تعداد تمرین را به سه سری ده تایی برسانید و سپس با افزودن وزنه به مچ پا آن را ادامه دهید.

بالا بردن پا در وضعیت دمر:

روی شكم بخوابید.زانو را راست نگه دارید و پا را از عقب كمی بالا ببرید. این وضعیت را تا سه شماره حفظ كنید ,سپس به تدریج پا را پایین بیاورید .این تمرین را با هر پا 5 بار انجام دهید,به تدریج آن را به سه سری ده تایی برسانید و سپس با افزودن وزنه به مچ پا ادامه دهید .

پاهای‌  ما مهمترین عضو بدن ما می باشند. به همین دلیل اگر احساس خوبی در پاهای‌تان نداشته باشید، همه اعضای بدن‌تان رنج می‌برد مانند، عضلات ساق پا، زانوها، لگن و حتی کمر و شانه‌ها هم می‌توانند تحت تأثیر باشند. تمام روز هم راه رفتن پاها را زیاد خسته و فرسوده می‌کند، مخصوصاً اگر کفش‌ها‌ی‌تان هم چندان مناسب و راحت نباشد یا حین ورزش و تمرین ضربه‌های مکرر و سنگین به آن‌ها وارد کنید.

کشیدن کف پاها ، درست به همان صورتی که سایر قسمت‌های بدن را می‌کشید، ضروری می باشد. قوی‌ترین و بهترین کشش و تسکینی که هرکسی می‌تواند انجام دهد، مربوط به کف پاهاست. در کف پا، ۱۸ ماهیچه و تاندون به همراه بافت پیوندی که در تمام کف پا به ‌طور ضربدری قرارگرفته‌ است وجود دارد.

وقتی این بندها زیاد فشرده و منقبض می‌شوند، می‌توانند کف پا را دردناک کنند . بسیاری از کفش‌ها پنجه‌ های باریک ، تنگ یا تیز دارند که می‌توانند باعث گرفتگی انگشتان شما شوند. حتی بین انگشتی‌ هم می‌تواند انگشت‌ها را محدود کنند چون هنگام راه رفتن آن‌ها را فشرده و مچاله می‌کنید تا چسبیده به صندل نگه دارید. بنشینید و یک توپ گلف فریز شده را زیر کف پای‌تان بگذارید و آن را بچرخانید از پاشنه تا انگشت، از طرفی به طرف دیگر، تاجایی فشار وارد کنید که پاشنه‌های‌تان احساس راحتی کنند.

آزاد کردن و آرام سازی بخش پایینی ماهیچه ساق پا هم مهم می باشد. مخصوصاً اگر اغلب کفش پاشنه بلند می‌پوشید که موجب کوتاه شدن ماهیچه ساق پا می‌شود و می‌تواند منجر به درد جدی و گرفتگی عضله هم گردد. یکی از اشتباهات رایج در این مورد، رها کردن قوس کف پا هنگام کشیدن عضله ساق پاست.

این کار موجب فشار و تنش شده و مشکلات پا را وخیم تر می‌کند، مانند فاشئیت پلانتار. فاشئیت پلانتار بیماری بسیار شایعی است بطوری که حدس زده می شود حدود ۱۰ درصد از افراد به نوعی در طول زندگی خود درگیر این بیماری می شوند. این بیماری بر اثر التهاب فاشیای پلانتار بوجود می‌آید.

برای جلوگیری از این حالت توصیه می‌شود، هنگام کشیدن طبیعی و مستقیم عضله ساق پا، کف پا را به سمت بالا بکشید، فشار بیشتری روی سه انگشت بیرونی وارد کرده و انگشت شست و سبابه ( کنار شست) را تا جایی که می‌توانید به سمت بالا بکشید. سپس به جلو متمایل شده و تمام وزن‌تان را به سمت جلو بیاندازید و این وضعیت را روی هر پا تا ۱۵ ثانیه حفظ کنید.

سعی کنید هر روز صبح بعد از بیدارشدن، عضله ساق پایتان را به این ترتیب بکشید. انگشت‌های پا در طول شب به طرف پایین متمایلند، مخصوصاً اگر روی شکم بخوابید که این‌مدل خوابیدن هم می‌تواند، عضله ساق پا را سفت کند. از تکنیک توپ گلف هم هر شب پیش از خواب کمک بگیرید، یا هر زمانی که کف پاهای‌تان درد می‌کند. سایر قسمت‌های بدن از شما ممنون خواهند شد! اگر هم توپ گلف نبود، بطری آب معدنی هم گزینه خوبی هست.