شخصیت اجتماعی خوب و عالی داشتن بیان کننده ی رشد صحیح و طبیعی روانی افراد می شود. تربیت بدنی افراد ورزشکار مانند ورزشکاران رزمی را از فرد گرایی و خود محوری خارج کرده و رشد روحیات طبیعی را در آنها بهبود می بخشد که در نتیجه شکوفا شدن این استعداد، شخص با سایر افراد اجتماع آسانتر ارتباط بر قرار می کند و در کنار آنها زندگی بهتری خواهد داشت . بر اساس اصول یک روان شناس شخصیت را می توان روش و شیوه خاص هر فردی در جستجو برای پیدا کردن و تفسیر معنای زندگی تعریف کرد. مطالعات انجام شده نشان می دهد که ورزشکاران رزمی، دفاع شخصی و ورزشکاران دیگر و همچنین قهرمانان ، با شهامت و فداکار می باشند و بر اراده خود تسلط فراوانی دارند . بازی و ورزش پیوند تنگاتنگی با رشد و تکامل شخصیت کودک دارد و آن را به مرحله نضج و آگاهی اجتماعی می رسانند . تصویری که مفهوم خود بینی و در نتیجه مفهوم خود پنداره بر پایه ی آن استوار است و نخستین خشت بنای شخصیت کودک به شمار می آید .فعالیت حرکتی عموماً فرصت پر باری برای خود شکوفایی کودک فراهم می آورند . کودک در ضمن پرداختن به بازی تجربه های پیروزی و شکست را از سر می گذراند و این تجربه ها در گسترش تصورات او و پیوند دادن مفاهیم و اهداف و چشم اندازهای وی با واقعیت خویش تأثیر می گذارد و ادراک واقع بینانه و غیر مبالغه آمیز او از حدود و توانایی های جسمش را افزایش می دهد. که این خود ، شخصیت اجتماعی او را نضج می دهد. و به وی اعتماد به نفس می بخشد و باعث دور شدنش از خصلت هایی چون خود شیفتگی و غرور می گردد. بدون آنکه از ارزش او چه در برابر خودش چه در برابر دیگران چیزی بکاهد. ورزش به عنوان واسطه و عامل ارتباط بین فرد با خودش یا دیگران می باشد. این شناخت چند جنبه ای می تواند در سازگاری های اجتماعی و شخصیت دخیل باشد . سه زمینه خوب از شخصیت در رابطه با ورزش از قبیل برون گرایی ، روان رنجوری و سایکوتیسم وجود دارد و برخی از صفات ،حالات و خلق و خوی ارتباط خوبی با رفتار ورزشی دارند. تغییرات ناشی از ورزش در شخصیت به تدریج و آهسته و پس از سالها روی می دهد ،زیرا ورزش اعمال سیستم عصبی سمپاتیک ،انتظارات و ارزش ها را تغییر می دهد.
چون برنامه های تربیت بدنی امکان و شرایطی دارد که شخصیت و ماهیت افراد بروز می کند و آشکار می گردد لذا رفتار و اعمال ناشایسته شناخته می شود و جایگزینی خصایص انسانی و رعایت قوانین صورت می گیرد . بدین گونه هر فرد می تواند از احترام لازم در بین دسته و جامعه خود برخوردار گردد. این ارتباط مطلوب شکل گرفته و به صورت اخلاق در آمده و به قلمرو های خارج نیز انتقال یافته و مشاهده می شود .
انتقال و کاربرد آموخته های اجتماعی ورزش ها و انعکاس این رفتار های آموخته شده فرد را برای زندگی در گروه آماده تر می سازد .تجربه اجتماعی کسب شده از راه فعالیت های گروهی تربیت بدنی در حل مسائل اجتماعی بسیار مفید می باشد .تصمیم گیری های منطقی ، قضاوت های اخلاقی و تجربه آنها در میادین ورزشی قابل انتقال به زندگی هستند . تقلید از مربیان و رهبران در گفتار و کردار که مورد احترام شرکت کنندگان در فعالیت های ورزشی هستند باعث ایجاد صفات برجسته و مطلوب در ورزشکاران و دانش آموزان می گردد. کنترل احساسات ، احترام به قوانین، رعایت منافع جمعی ازجمله عاداتی هستند که در ورزش امکان آموزش آنها موجود می باشد. اغلب ورزشکاران اذعان دارند که فلسفه زندگی مربیان و طرز رفتار آنها در زندگی اجتماعی و اخلاقی این گروه موثر بوده ، زیرا آنان در موقعیت بهتری برای الگو برداری قرار دارند . تربیت اخلاقی ورزشکاران از رفتار مربیان نشأت می گیرد. پس مربیان با اعتماد به کار و نقش خود لازم است اصول انسانی و اخلاقی را رعایت کنند . از آنجا که انجام مهارت های ورزشی طبق قوانین و مقررات خاص هر رشته اجرا می گردد و رعایت مقررات بازی برای کلیه بازیکنان الزامی می باشد ،در نتیجه ، بازی موقعیتی است برای آموزش رعایت مقررات و قرار دادهای اجتماعی ،خصوصاً برای کودکان که درسنین اولیه با مقررات اجتماعی درگیر نیستند اثرات کاربردی را به همراه دارد.