آماده سازی و تمرین دهی بدن باید مطابق با نیازمندی های رشته ورزشی مانند ورزش رزمی مشخص شود.آماده سازی و تمرین دهی باید مطابق با نیازمندی های مربوط به رشته ورزشی مشخص شود. این نیازها شامل دستگاه یا دستگاه های انرژی درگیر در ورزش موردنظر، الگوهای حرکتی، رسته های عضلانی ای که بیشتر درگیر هستند و ... می باشد.برنامه تمرینی باید مطابق اهداف موردنیاز طراحی شود، چرا که فقط آن گروه از اندام های بدن که به طور مستقیم تحت تأثیر تمرین قرار می گیرند، از فواید تمرین برخوردار می شوند. مثلاً تمرینات لازم برای افزایش قدرت بازوها با اجام تمرینات لازم برای بالا بردن کارایی قلبی و عروقی بسیار متفاوت است.اگر طراحی تمرین جهت دستیابی به هدف مورد نظر نامناسب باشد مزیتی نخواهد شد. مثلاً فرد چاقی با قد ۱۷۰ سانتی متر، دور کمری به اندازه ۱۰۰ سانتی متر داشت، جهت کاهش دور کمرش به پیشنهاد دوستش تمرین دراز و نشست را صبح و ظهر و شب برای مدت سه ماه انجام داد. با وجود آنکه روزی صد مرتبه حرکت را تمرین می کرد، اما پس از این مدت تغییری در اندازه های بدنش حاصل نشد و سرانجام تسیلم شد. یک ماه بعد متوجه شده فعالیت هوازی مانند دویدن و دوچرخه سواری در جهت کاهش وزن بسیار مفید می باشد.به این ترتیب او دوچرخه سواری را با روزی یک ساعت و پنج روز در هفته آغاز نمود. همچنین رژیم غذایش را تنظیم نمود و موفق شد اندازه کمرش را تا ۹۵ سانتی متر کاهش دهد. یک سال بعد دور کمر او تا ۸۵ سانتی متر کاهش یافت.توصیه می شود جلسات تمرین با مرحله گرم کردن شروع و با مرحله سرد کردن خاتمه یابد. لذا هر جلسه تمرین علاوه بر خصوصیات خاص آنکه با توجه به نیاز تعیین می گردد مانند: سیستم انرژی غالب، نوع فعالیت، شدت، مدت و ... باید شامل یک مرحله گرم کردن اولیه و یک مرحله سرد کردن پایانی باشد. گرم کردن و سرد کردن نقش مهمی در پیشگیری از بروز آسیب های ورزشی دارد.هر چند در خصوص انجام و سودمندی مرحله گرم کردن اختلاف نظر وجود دارد عقیده عمومی بر این است که این مرحله بدن را از نظر جسمی و روحی برای انجام فعالیت شدید آماده می کند. از گرم کردن جهت پیشگیری از آسیب های ورزشی استفاده می شود، گرچه اطلاعات محدودی جهت اثبات این امر وجود دارد اما عقیده بر این است که گرم کردن بدن از بروز ضرب دیدگی ها و پارگی تارهای عضلانی از محل اتصال تاندونی آنها پیشگیری نموده یا از میزان این آسیب ها می کاهد: بیش از همه، عضلات مخالف دچار پارگی می شوند. عدم توانائی این عضلات در شل شدن سریع، به اضافه قوه انقباضی عظیم عضلات موافق که به اندازه حرکت قسمت متحرک افزوده می شوند، عضلات مخالف را در معرض ضرب دیدگی شدید و ناگهانی قرار می دهند که در نتیجه می توانند باعث پارگی خود تارهای عضلانی و نیز پارگی از محل اتصال تاندونی آنها بشود، فرآیند گرم کردن صحیح بدن می تواند از سختی و دردناک شدن عضله جلوگیری کرده و یا میزان آن را کاهش دهد.