ورزش رزمی جوجیتسو

جوجیتسو (jujitsu) یک هنر رزمی و ورزش مبارزه‌ای است که زادگاه آن کشور ژاپن می‌باشد. این ورزش از دو کلمه "Ju" به معنی انعطاف‌پذیری و سازگاری و "jitsu" به معنی شکل مبارزه یا تمرین تشکیل شده است. جوجیتسو ریشه در سامورایی‌های دوران فئودال دارد و به مبارزه از فاصله نزدیک و بر مبنای استفاده از انرژی حریف علیه خودش تاکید دارد.

تکنیک‌های جوجیتسو

1- پرتاب‌ها (Nage Waza)

این تکنیک‌ها شامل استفاده از وزن و قدرت حریف برای پرتاب او است. از جمله این تکنیک‌ها می‌توان به "جودو"، "ایپون سئون ناگه" (پرتاب یک دست) و "اوسوتو گاری" (پرتاب با استفاده از کشیدن پا) اشاره کرد.

2- قفل‌ها و فشارها (Kansetsu Waza)

تکنیک‌های قفل کردن مفاصل و فشار به نواحی حساس بدن شامل قفل آرنج، قفل شانه و قفل مچ می‌باشند.

3- گرفتن‌ها (Katame Waza)

این تکنیک‌ها شامل گرفتن گردن و دست حریف (کیسا گاتامه)، گرفتن از پشت حریف (یوشیرو کاتامه) و گرفتن از بالا و فشار به سینه (تاته شیهو گاتامه) هستند.

4- ضربه‌ها (Atemi Waza)

استفاده از ضربات به نقاط حساس بدن، از جمله ضربه با پا (کیری) و ضربه با مشت (تسوکی) از تکنیک‌های مهم در جوجیتسو هستند.

5- حرکات پایه (Ukemi Waza)

حرکاتی مانند زمین خوردن و چرخش بدن به منظور کاهش ضربه از این دسته تکنیک‌ها هستند.

6- حرکات دفاعی (Goshin Jutsu)

دفاع در برابر حملات و فرار از قفل‌ها از تکنیک‌های مهم دفاعی در جوجیتسو محسوب می‌شوند.

انواع جوجیتسو

این رشته رزمی به دو شکل اصلی تقسیم می‌شود: جوجیتسوی سنتی و جوجیتسوی برزیلی (BJJ). جوجیتسوی سنتی بر تکنیک‌های دفاع شخصی و استفاده از سلاح‌ها تمرکز دارد، در حالی که جوجیتسوی برزیلی بیشتر بر روی تکنیک‌های زمین‌گیری و کنترل حریف در حالت خوابیده متمرکز است.

تاریخچه جوجیتسو در ایران

جوجیتسو در ایران

جوجیتسو به طور رسمی در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی وارد ایران شد. کیوان دهناد، یکی از مربیان برجسته در این رشته، با برگزاری دوره‌های آموزشی و مسابقات، نقش مهمی در گسترش جوجیتسو در ایران ایفا کرده است.

سهیل اکبرپور

سهیل اکبرپور یکی از قهرمانان جوجیتسو در ایران است. او مدال طلای مسابقات جهانی ابوظبی ۲۰۲۲ و قهرمانی آسیا در امارات ۲۰۲۱ و تایلند ۲۰۲۳ را کسب کرده است.

اندام‌ها و بخش‌های مهم در جوجیتسو

• دست‌ها: برای قفل‌کردن، حمله و دفاع، و کنترل حریف.
• پاها: برای حرکت، حفظ تعادل و اجرای تکنیک‌های زیرانداز.
• بدن: برای چرخش، انتقال وزن و ایجاد قدرت در حرکات.
• سر: برای حفظ توازن و تعیین جهت حرکت.
• چشم‌ها: برای شناسایی حرکات حریف و پیش‌بینی حملات.

لباس و کمربند در جوجیتسو

لباس جوجیتسو (Gi)

لباس جوجیتسو که به آن "گی" (Gi) نیز گفته می‌شود، شامل یک ژاکت (کی‌مونو) و یک شلوار است که معمولاً از جنس پنبه ساخته شده و برای تحمل فشار و کشش‌های ناشی از تکنیک‌ها طراحی شده است.

کمربند (Obi)

کمربند در جوجیتسو نشان‌دهنده سطح هنرجو است. کمربندهای سفید، آبی، بنفش، قهوه‌ای و سیاه ترتیب سطح هنرجویان را نشان می‌دهند.

جوجیتسو برای همه

جوجیتسو یک ورزش مناسب برای تمامی سنین و جنسیت‌ها است. این ورزش نه تنها به بهبود سلامت جسمانی و روانی کمک می‌کند، بلکه مهارت‌های دفاع شخصی و انضباط را نیز تقویت می‌کند.