بر خلاف تصور اغلب ورزشکاران، استفاده از قرص های ویتامینی اثرات خوبی بر بهبود وضع بدنی ورزشکار و بالا بردن بازدهی ورزشی آنها نخواهد داشت. باید توجه داشت باشید که باید روزانه مقادیر لازم ویتامین ها را از طریق غذا دریافت نماییم، زیرا کمبود ویتامین ها در بدن می تواند بازدهی ورزشی فرد را کاهش دهد.
اغلب ، کمبود ویتامین ها در افراد مبتلا به کم اشتهایی ، کاهش ناگهانی وزن یا سوء جذب مواد مغذی و یا افرادی که عادات غذایی نادرستی دارند، مشاهده می شود.
تنها مورد استثنایی که در مورد مصرف این مکمل ها وجود دارد ، ویتامین E می باشد. ورزشکارانی که فعالیت شدید بدنی دارند ، می توانند زیر نظر پزشک یا متخصص تغذیه از مکمل ویتامین E استفاده کنند، زیرا به دست آوردن مقدار توصیه شده ی این ویتامین از طریق غذای روزانه اغلب مشکل است. ویتامین E یک آنتی اکسیدان است و می تواند از آسیب بافت ها در حین ورزش های شدید جلوگیری کند. اگر چه کمبود ویتامین ها در بدن به صورت ناگهانی رخ نمی دهد، ولی برخی افراد در معرض خطر کمبود ویتامین E هستند.
مکمل های ویتامینی برای افراد زیر توصیه می شود :
افرادی که از رژیم های زیر ۱۲۰۰ کیلو کالری در روز استفاده می کنند.
افرادی که رژیم های خاصی بدون تنوع غذایی استفاده می کنند.
بیمارانی که مبتلا به کم اشتهایی می باشند.
افرادی که مبتلا به عدم تحمل لاکتوز هستند ، یعنی افرادی که با مصرف شیر و فرآورده های لبنی احساس ناراحتی می کنند که این افراد باید از مکمل های کلسیم و ویتامین B2 استفاده کنند. افرادی که نسبت به برخی مواد غذایی آلرژی دارند مانند تخم مرغ ، توت فرنگی ، کیوی ، گندم و ...
گیاهخواران : افرادی که فعالیت بدنی بالایی دارند و از گوشت و فرآورده های گوشتی استفاده نمی کنند، اغلب دچار کمبود ویتامین D و ویتامینB2 و B12 می شوند.
منابع غذایی اسید فولیک عبارتند از :
اسفناج، کلم بروکلی ، پرتقال ، عدس ، جگر گوساله ، لوبیا قرمز، جوانه ی گندم و... این ویتامین سبب رشد و تکامل جنین به ویژه تشکیل سیستم اعصاب مرکزی و سنتز پروتئین های ساختمانی آن می شود.
تنها مکمل ویتامینی که به ورزشکاران توصیه می شود ، ویتامین E می باشد، که یک آنتی اکسیدان قوی است و از آسیب بافت ها جلوگیری خواهد کرد.
افرادی در معرض خطر بیماری های قلبی و سرطانی می باشند و فعالیت بدنی شدیدی هم دارند ، باید از مکمل ویتامین E به جهت آنتی اکسیدان بودنش استفاده نمایند. برخی از مردم به غلط بر این باورند که برای به دست آوردن سلامتی خود باید روزانه چندین قرص مولتی ویتامین دریافتن نمایند. در حالی که بهترین مکمل برای آنها درست و سالم غذا خوردن است و باید توجه داشت که مصرف مقادیر زیاد مکمل و ویتامین ها نمی تواند کمبودهای تغذیه ای ناشی از غلط غذا خوردن را جبران نماید.
یكی از موضوعات بسیار مهم برای ورزشكاران استفاده از مكملهای غذایی می باشد و اینكه چه بخورند، چه مقدار بخورند و چه وقت بخورند؟ در نظر داشته باشید یك رژیم مكمل غذایی بعضی مواقع میتواند بیاثر باشد مثل اینكه از زیبایی یك جنگل به خاطر درختان آن غافل شویم. یعنی هدف اصلی مصرف مكملها را فراموش كنیم و متوجه نشویم دقیقا یك بدنساز موفق، چه كاری انجام میدهد.
سلولهای بدن ما به ویژه سلولهای عضلانی برای متابولیسم مناسب و رشد و نگهداری خودشان به واكنشهای بیوشیمیایی معین تكیه میكنند. برای انجام این واكنشها احتیاج به ویتامینهای ویژهای است كه به تجزیه و تسهیل واكنشهای بدن كمك میكنند. بدون این ویتامینها هیچ اتفاقی روی نمیدهد، حتی اگر یكی از این مواد ضروری ناقص باشد، یك بدنساز پیشرفته میتواند دچار مشكل شود یا حتی پیشرفت وی متوقف شود. اگر این ویتامینها نباشند، تولید انرژی یا رشد ماهیچهها به زحمت انجام میشود و توده عضلانی شروع به تحلیل رفتن میكند و تراكم استخوانها رو به زوال خواهد گذاشت و همه سیستمهای بدن شروع به ضعف میكنند.
بیشتر اوقات ما مواد ضروری بدن را فراموش میكنیم و تنها به مواد انرژیزا مثل كربوهیدراتها و پروتیینها و چربیها توجه داریم. ویتامینها به دو بخش تقسیم میشوند، ویتامینهای محلول در چربی و محلول در آب؛ ویتامینهای محلول در چربی شامل (K, E, D, A) هستند و به این نام مشخص شدهاند و در بافت چربی بدن ذخیره میشوند و نباید روزانه دوباره ذخیره شوند، زیرا افزایش میزان این ویتامینها به مسمویت منتهی میشود و در ذخیره آن باید دقت كرد.
همه ویتامینهای محلول در آب (به جز ویتامین C) به صورت كلی تركیب شده هستند با ویتامین B و Complex B (شامل ویتامینهای 1B و 2B و 3B و 6B و 12B و بیوتین و پانتونیك اسید) چون این ویتامینها محلول در آب هستند، به سختی وارد بافت چربی میشوند بنابراین در بدن ذخیره نمیشوند و مقدار زیادی از آنها دفع میشود و دچار مسمومیت نمیشوند. این ویتامینها به طور مداوم باید در یك رژیم بدنسازی مورد استفاده قرار گیرند.