فرزندان یا کودکان ما باید همیشه به سوي ورزش‌هايي هدايت شوند كه با قدرت و استعداد آنها متناسب باشند. به عنوان مثال، بيماران مبتلا به شلي عمومی رباط‌های بدن، باید تشويق شوند تا به جاي پرداختن به ورزش‌هايي نظير بسكتبال كه با تغيير مسير مكرر همراه هستند، به انجام شنا يا دوچرخه‌سواري بپردازند. در دوره های رشد سريع اغلب استعداد به آسيب‌هاي خاص افزايش مي‌یابند و تغيير موقت برنامه به فعاليت‌هاي كم برخورد مي‌تواند از وقوع آسيب در اين زمان‌ها پيشگيري نمايد.
امنيت و بي‌خطر بودن ورزش در کودکان اهميت بسیار زیادی دارد و رعايت احتياطات اتفاق خطر را به حداقل خواهد رساند. كودكان بايد از تجهيزات مناسب براي هر ورزش از جمله كفش ورزشی خوب استفاده كنند. استفاده از كلاه ايمني در دوچرخه‌سواري يك موضوع مهم است. مناطق بازي بايد خالي از اشياء خطرناک و فاقد پستي و بلندي باشد.
حركات كششي و گرم كردن براي تقليل كشيدگي‌هاي عضلانی و آسيب‌هاي مشابه بايد به يك پيش‌نياز هميشگي براي ورزش بدل شوند.
استخوان‌هاي كودكان اغلب با سرعت بيشتري نسبت به عضلات و تاندون‌هاي مجاور رشد می کنند. صفحات رشد هم با سرعت‌هاي متفاوت رشد مي‌كنند. 70% رشد اندام هاي تحتاني در صفحات رشد زانو به وقوع مي‌پيوندند. اين عوامل زمينه را براي سفتي عضلاني در كودكان و نوجوانان به ويژه در عضلات ران مساعد مي‌سازد.
نباید از مسائل به‌نظر ساده ولی با اهمیت با بی توجهی گذشت. شايع‌ترين و شديد‌ترين آسيب‌هاي زمان تفريح كودكان در اثر وسائل نقلية موتوري ايجاد مي‌شوند. محل ورزش و بازي بايد دور از رفت و آمد خودرو ها باشد و انجام اقدامات ايمني در موارد پياده‌روي و دوچرخه‌سواري بايد مورد تأیيد قرار گيرند. خطر آسيب به هنگام تردد به زمين‌هاي بازي بسيار بيشتر از خطر خود بازي مي‌باشد.